Ayrıldık…Biliyorum yalnız kaldın artık.Biliyorum ötesi yok bu yaşadıklarımızın…Acısı yüreğini parçalarken her yastığa baş koyuşunda bil ki o yastıktaki göz yaşların olacağım..
En kıymetli varlığını,yüreğini vermiştin bana.Ama şimdi ellerim bomboş kaldı.En sevdiğin kokun,en değerli uğur taşın bende kaldı sadece..Elveda..
Yine akşam vakti ve aklıma gelişinin ilk dakikaları..Sanki kapıdan girişini görüyorum o gülümseyişinle.Dönüp bakıyorum sen yoksun.Ve artık hiç olmayacaksın.
Hayallerini de anılarını da al git benden.Evimizden,odamızdan,yatağımızdan..Kokunun sindiği her şeyi alıp git bu evden..Seni hissetmeye bile tahammül edemezken nasıl yaşarım bilmiyorum..
Dün gece sana ait ne varsa birer birer topladım.Hayallerimizdeki o güzel şeylerin hepsinin yaktım bize ait ne varsa.Artık ne sen ne de biz varız…
Herkes bıraktı gitti beni bir yalnızlık terk etmedi,bir o sadık kaldı bana bir ömür boyu.Tek yoldaşım hep yanımda oldu ayrılıkla baş başa kaldığımda.
Özlemi derinlemesine yaşamaktır ayrılık.Her saniyesi daha da acı verir.Hüzünlerin kesiştiği noktadır ayrılık.Her nefeste daha da yakınlaştırır yalnızlığa.
Ayrılık demek arkanı dönüp gitmekmiş.Ayrılık hazan demekmiş,tükenmek ama yok olamamakmış.
Ayrılık ne kadar zormuş bilmezdim.Her aldığın nefeste hatırlamak ama yanında olamamak.Keşke hiç bilmeseydim de her zaman yanımda olsaydın.
Ayrıldık demek kolay gel bir de bana sor ayrılığı.Canımdan can gidiyor her gün ama sen sevgiden anlamazsın yar.Sensizlik zor muhtacım ben sana,benden başkasının olamazsın yar.
Anla beni sevgilim.Yıllar geçse de unutamadım seni.Bu kalp attığı sürece sen hep içinde olacaksın.